Mücahid Karaçınar: Yazar Şule ÖZCAN

1.Bize kendinizden bahseder misiniz?

1978’de Ankara’da doğdum. 1999’da Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Psikoloji Bölümü’nden mezun oldum. Ardından Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Halkla İlişkiler Bölümü’nde okudum. 2001 yılında MEB’E bağlı bir okulda, Psikolojik Danışma Ve Rehberlik Servisi’nde görev yapmaya başladı. Halen bu görevimi yürütüyorum. 2009 yılında çocuk gelişimi alanında, Onlar Birer Çiçek, 2015 yılında, engelliler alanında, Ağlama Anne “Engeller Aşılmak İçindir 1” ve 2023 yılında , roman tarzındaki İnadına Hayat “Engeller Aşılmak İçindir 2” adlı kitaplarım okurlarla buluştu. Mesleğim sürecinde alanımda çeşitli konularda hizmet içi eğitimlere ve seminerlere katıldım. Pandemi zamanında Aile Danışmanlığı ve Mindfulness eğitimlerine katıldım. Çocuklar, ergenler, aileler ,engelliler, eğitim ve Mindfulness ile ilgili seminer, konferans çalışmaları yapıyorum. Kitap projelerime devam ediyorum. Görme engelli olduğumdan engelliler için de bir şeyler yapmak istedim. Bu kapsamda, Gören Kalpler Eğitim Derneği Yönetim Kurulunda Eğitim Sekreteriyim; çeşitli sivil toplum kuruluşlarında bu derneğin temsilciliğini ve Ankara Kent Konseyi Engelliler Meclisi Yürütme Kurulu Üyeliğini sürdürüyorum. Ayrıca amatör olarak Türk Sanat Müziği ile ilgileniyorum, koro çalışmalarına katılıyorum.

2. Kitap yazmaya nasıl başladınız?

Gerek eğitimim gerek de mesleğim sürecinde çevremi gözlemledim, bana danışan ailelerin sorularını, çocuk gelişimiyle ilgili merak edenleri değerlendirdim. Kısa bilgilendirme yazıları yazıyordum. Sonra bunları bir kitap haline getirmenin ; çocuk gelişimiyle ilgili bir başucu kitabı yazmanın güzel olacağını düşündüm. Öğrencilik yıllarımdan beri kitap yazma hayalim vardı. Böylece hayalimi gerçekleştirmek için bir adım atmaya karar verdim.

3.Yazarken tıkandığınız noktalarda kendinizi nasıl motive ediyorsunuz?

Bahsettiğim gibi müzikle uğraşmayı seviyorum. Müzik en önemli motivasyon kaynaklarımdan biri. Enerjimi artıracağını düşündüğüm şarkılar dinliyor ve söylüyorum. Ayrıca sevdiğim, beni motive edeceğine, gerektiğinde bana yol göstereceğine inandığım arkadaşlarımı aramak; zaman zaman onlarla oturup sohbet etmek de bana iyi geliyor. Bazen de doğada olmayı, doğanın sunduğu güzelliklerle yazmaya devam etmeyi seçiyorum.

4.Kitabınızı ilk elinize aldığınızda neler hissetmiştiniz?

Hani “Anlatılmaz yaşanır.” Denir ya, tam olarak öyle bir şey. Bir şaşkınlık, sevinç, gurur bir arada. Gülmekle mutluluktan ağlamak arasında kaldım bir süre. Tabii bir yandan da yeni kitaplar yazmak için de umut gelişiyor

5.Kitabınızın ana teması nedir?

İlk kitabım Onlar Birer Çiçek, çocuk gelişimiyle ilgili. Çiftlerin anne baba olma kararından başlayıp, çocuk bekleme süreci, ardından bebeklik, erken çocukluk, okul dönemi, ergenlik dönemi bölümleri konuları var. Her dönemin bedensel, bilişsel, sosyal, duygusal gelişim başlıkları yer alıyor. Gelişim dönemlerinden sonra da çalışan anneler, çocuk baba ilişkisi, oyun ve oyuncaklar, radyo, televizyon ve çocuklar, anne baba tutumları gibi pek çok konuda bilgi ve önerilere deyindim. Konu aralarında güzel sözler, hikayeler ve şiirlerle bu konular destekleniyor.

Ağlama Anne engellileri doğru tanıtmak üzerine bir kitap. Engellilikle ilgili (engel nedir, nedenleri, çeşitleri, engelli çocuğa sahip olan ailelerin yaşadıkları, günlük yaşam ve özbakım becerileri, eğitim ve sonradan engelli olma konularını anlatıyor. Yine konularla ilgili hikayeler, sözler ve yaşanmış örneklerle zenginleştirdim.

İnadına Hayat ise yine engellilerin yaşamını anlatıyor ama roman tarzında. Engelli olan ve olmayan kahramanlarımızın arasında geçenler, bu arada engellilerin yaşamıyla ilgili bazı bilgilerle sunuluyor. Tabii yaşam hikayeleri de var. umut var, başarı var, aşk var.

6.Yazma sürecinizde kullandığınız teknikler nelerdir?

Vermek istediğim bilgiler için araştırma gerekiyor. Bu bilgileri akıcı ve sade bir dille bir şekilde sunmaya çalışıyorum. Önce kitabın genelini düşünüyor, konuları belirliyor, sonra konulara ayrı ayrı yoğunlaşıyorum. Bunu yaparken konular arasındaki bağlantıları da kurmaya çalışıyorum. Roman yazmaksa apayrı bir teknik. Planlamak, kurgulamak, kendi hayatımdan ve gözlemlerimden bir şeyler katmak yollarını izliyorum. Kitap bitince tekrar tekrar okuyorum. En az 4 – 5 kişiden okuyup, akıcılık, anlatım, yazım kuralları gibi açılardan değerlendirmesini istiyorum. Sonra düzeltmeler yapıp baştan sona tekrar üzerinden geçiyorum.

7. Yazma sürecinizde karşılaştığınız zorluklar nelerdir ve bunları nasıl aşarsınız?

En büyük zorluk, bir yandan çalışmam, bir yandan da sivil toplum kurumları için çalışmalarımı sürdürmem. Yazmaya bu işlerimle birlikte zaman ayırabiliyorum. Bu da zaten özveri gerektiren süreci uzatıyor. Ama işimi de yazmayı da sevdiğim için şikayet etmiyorum. Görme engelli olduğum için, nasıl yazdığımı, zorlanıp zorlanmadığımı sorarsanız, onu da açıklayayım. Ekran okuyucu programlar var. Bu sayede telefon ve bilgisayarlarımızın ekranlarındaki yazıları okutabiliyoruz. Bu en büyük yardımcımız. İster yazdıklarımızı, ister araştırdıklarımızı okutabiliyoruz. Böylece rahatlıkla yazabiliyoruz. Tabii yazım hatalarını, noktalama işaretlerini, görenlerden kontrol etmesini istiyoruz.

8 8. Okuyucularınıza iletmek istediğiniz özel bir mesaj var mı?

Çocuk gelişimi olsun, yengellilerin dünyası olsun, “Bildiğim yeter.” Ya da “Bunu bilmesem de olur.” demeden okumak gerek. Öncelikli konularımıza ağırlık vereceğiz elbette ama, bilgi dağarcığımızı farklı konularla da zenginleştirmeli bence. Bu hem bizim hayatımıza, hem çocuklarımızın hem de çevremizdeki insanların hayatına çok şey katabilir. Bir de inadına sevgiyle, inadına umutla, 3. Kitabımın adında olduğu gibi “İnadına Hayat” diyerek yolumuza devam etmeliyiz.