HEPİMİZ BİR ŞEHİR ARZULADIK(Söyleşi)

Meraba ;
Adım Mücahid Karaçınar 1994 yılında Sivasta dünyaya geldim.Küçüklüğümde bu yana şiirle olan ilgim ve alakam çevreme olan duyarlılığımdan ötürü tabi değer verdiğim insanların etkisiylede olsa gerek yazma ihtiyacı duydum.Şiir kitabımın içeriğinden bahsetmek gerekirse;

Bir Şehir Arzulardım adlı kitabımın içeriğinden söz etmek gerekirse şunu söylemeliyim ki;


Lise yıllarımızın deli çağlarıydı.
Hayatımızın çeğreğini oluşturduğu kadar evinden ayrı bir şehrin kapılarını aralayacağı vakitlerden bir zamanı kolladık hepimiz.Öğrencilik hayatımıza bir adım daha gidebilmek için bir üniversite arzuladık.Aslında bir şehir arzulamıştık.

"Çayların cıngırtılarıyla uyandığı
Simitlerin taze, deniz kenarlarında dolandırıldığı
Şen şakrak martıların havada yol aldığı" Diyerekten ifade edilen; umudun, sevincin ve paylaşmanın tohumlarını nadide gönlümüze ektiği...

 Vakti gelen  her defasında ayrılığın ifadelerini ekiştirdi gönlümüze ve her veda bir nakaratla boyandı:

"Sen bir trenle gidersin
Ağır aksak tıkırtıları vurur kulaklarına
Üzerine uzanan eller yolcu eder seni
Saatin sinsi tik taklarıyla"

 Her ayrılık arzuladığımız şehrin içerisindeki yaşam mücadeleleriyle doluydu.Kendimizden çok başkalarını düşünebilmeyi öğretti bize ayrılık.
 Afrikadaki susuz çocukların  gözlerinden okunuyordu ifadeler:

"Beni yağmurlarla buluşturun
Rüzgar değsin eteklerime avucuma kar
Alıp götürsün beni sel
Beni yağmurlarla buluşturun
Burası sıcak burası çöl "

diyen ifadeler tutuşturdu bizi okuma aşkına... Çünkü okursak bazı şeylerin değişebileceğine inanmıştık.
 Kitapların o esrarengiz perdesini şu ifadelerle yer verdik:

"İki kapak arasında harfler
İçi meşe kokulu dallarda budaksız
Kömür karası her yanı desen
Göz ucu dudak arasında duraksız
Bir yolculuk bu içten içe
Dünyanın meşakkatinden uzağız
Gidiyoruz iki dudak  arası hecelerle
Göz açıp kapayınca dek"

Okur iken değerlerimizden hiç ödün vermedik!
Sancağın bağrında savrulan şerefimize:

"Sen omuzumda şeref sancağımda onur
Avuçlarımda sarkık kalbimdeki şefkat
Ey seni kızıllığın kan beyazın temizlik
Bu vatan uğruna savrulup savrulacak olan
Ay yıldızlı bayrak!"

 Darbelere tanık oldukça, kenetlendi yüreğimizde milli şuurumuz.
 Sevgiden mahrum kalmış çınarlara ses olabilmeyi arzu ettik ifadelerimizde:

"Sevgiler büyüttüm her canlıda
Candan yakın dalgalarda boğuldum
Sen vardın hep kirpik uçlarımda
Yağmurlara karıştırıp büyüttüm
Kimsenin haberi olmadan"

Gurbetin  bu çetin yolculuğunda kaldığımız odalarda dil olduk.Dilsiz olduk sevgiye kalemle en büyük ifadelerine yer verdiğimiz:


Sevgisiz bırakılan yavru kuşlar
Büyüdüğünde penguvenlere benzer çocuk
Yetmemiş kanatlarını çırpar aşka dokunmak için
Yetmemişken şefkate kalpleri
Merhametsizlere vurulur
Sevgisiz bırakılan yavru kuşlar
Büyüdüğünde
Dokunsan yıkılır çocuk
Sakınsan kaçar avuçlarından
Sefih karanlıklara"

"Şehirleri de şehir yapan içindeki insanlar" demiştik.

O zaman; "Kafanız bir şehir kadar kalabalık iken bir şiir arzulayacak kimi zaman yüreğiniz"


Teşekkür ederim...