KİTABA DAİR DERGİ | NİSAN 2024 | SAYI 79 | YAZAR SEVİL GÖKGÖZ

YAZAR SEVİL GÖKGÖZ

1) Kitap yazmaya nasıl başladınız? 

Çocuklarıma yaşayan hatıra bırakmaya karar verip sadece bir kitap bastırmak için çıktığım bu yolda kendimi yazarlıkta buldum. Baktım ki yazarken kendimi buluyorum, yaşanmışlıklar, tecrübeler daha fazla: Bende yaşanmış gerçek hikayeleri kaleme almaya karar verip insanlara, okuyucularıma „ menfaatin değil sevginin önemini anlatmaya“ daha ciddi olarak kaleme almaya karar verdim.

 2) Yazarken tıkandığınız noktalarda kendinizi nasıl motive ediyorsunuz? 

Yazarken tıkanmıyorum, çünkü gün, saat olarak kendime baskı yapmıyorum ve yazmaya başlamadan önce o hikayeye kendimi hazırlıyorum.

 3) Kitabınızı ilk elinize aldığınızda neler hissetmiştiniz? 

 Üçüncü çocuğumu kucağıma almış gibi hissettim, bu duygular anlatılamaz yaşanır derler. Kitaplarım benim çocuğuklarım gibi çünkü. 

4) Kitabınızın ana teması nedir? 

 Ana teması sevgisiz ve ilgisiz büyüyen çocukların ileriki hayatlarında nelerle boğuşmak zorunda oldukları hakkında, ayrıca motive teşkil edecek şekilde hikayeleri bitirmeye çalışıyotum. Ne yaşadılarsa yaşadılar ve doğru zaman geldiğinde kendilerine sil baştan diyebildiklerini göstermeye çalışıyorum temalarımda. Kısacası temalarım menfaatin değil sevginin ne kadar önemli olduğu üzerine. 

5) Yazma sürecinizde kullandığınız teknikler nelerdir? 

Rahatlatıcı muzikler ve mumlar. 

6) Yazma sürecinizde karşılaştığınız zorluklar nelerdir ve bunları nasıl aşıyorsunuz? 

Karşılaştığım zorluklar, yazarken bu dünyadan bir süreliğine hikayenin içine giriyorum ve yazarken yazdığım hikayeyin, karakterlerin içinde olduğum için hikayeyi yaşıyorum. Yazı bittikten sonra tekrar gerçek dünyaya döndüğümde bir müddet o karakterlerimin yaşadıkları duyguları yaşamış gibi hissediyorum. Ve bu durumdan çıkmak için zihnimi dinlendirmek zorunda kalıyorum. 

 7) Okuyucularınıza iletmek istediğiniz özel bir mesaj var mı? 

Özellikle gençlerimize mesajım var. Hayatlarına hayat arkadaşı alıp aile kurmadan evvel mümkün olduğu kadar kendilerini geliştirmeleri. Her yönden. Bundan kastım meslek gibi statüler değil. En başta kişiliklerini oturtmuş olmaları, kendilerine öz güvenlerini sağlamış olamaları, ayaklarının üzerlerinde duruyor olabilmeleri, kız ya da erkek olsun evlenmeden önce ailelerinden bağımlılıklarını kopartabilmiş kendi iradeleriyle hareket ediyor olmaları. Çünkü bu gençler geleceğin anneleri ve babaları olacaklar ve bir çocuğun eğitimi ailede başlar. Anne baba ne kadar bilinçli olursa o çocuğukta doğduğu evde kendini emniyette ve güvende hisseder. 

 8) Bize kendinizi tanıtır mısınız? 

Türkiyede doğdum ve 30 yılın üzerinde yurddışında yaşıyorum. İki kızım var. Uzun yıllar sağlık mesleğinde çalıştıktan sonra şuan Psikoljik danışman ve sosyal psikoloji öğrencisiyim. Ayrıca yaşam koçuyum. Ayrıca komşu evi dediğimiz kurumda gönüllü olarak „ bende konuşmak istiyorum“ temalı kadınlar gurubum var. Gezmeyi, okumayı, yazmayı, gözlem yapmayı, kendimle ve sevdiklerimle vakit geçirmeyi seviyorum. Duyarlı olduğum için de elimi taşın altına koymayı severim. Son olarak hayat bize ne getirirse getirsin, nefes aldığımız sürece herzaman umudun varlığına inananlardanım