Saç tellerimizin günden güne kırlaştığı zamana
Ellerimizin omuzlara titrek tutuşundan belli
Göz kapaklarımızda evlek evlek kırışık bir tarla
Seçilmiş değildik elbet
Yaşamak
Vakti geldiğinde
Bir yol bin yolcu uğurlar toprağa
Ah yaşamak
Kirpiklerimin nemli bir karanlığa kapandığını
Tenimin buza kesen bir berraklıkla
Gök yüzüne süzüldüğünü hissettiğimde
Her şey bitmiştir artık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yapmış olduğunuz yorum için teşekkür ederiz...