Bu körpe karanlığın
En hoyrat uçurumudur bu yalnızlığım
Dengi olmayan bir baharın yapraklarını döker Her mevsim
Yerlerde çıtırdayan kuru dalların imtihanı olur Kalbimdeki düzensiz atışlarım
Bir kitabı aralarken
Arasına kuru çiçekler ekiştirirdim
Okundukça kalıplanırdı
Bir sayfayla bütünleşip
Ve dolu dizgin atlar gibi
Ölümüne soluksuz koşuşlarım
Bir gün durcağı vardır elbet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yapmış olduğunuz yorum için teşekkür ederiz...