YAŞ KEMALE ERMİŞKEN

Reşit bir zamanın kılıfında sırlanıyor nameler
Gözler ulu orta karanlıkları kovalıyor yokluğunda
Bilirim gitmenin vakti değil yaş kemale ermişken
Bahara el veren çınarın yaprağında ufalanıyorum
Katıksız katılıyorum hışırdayan gazellerin içine
Karıncalanıyor damarlarım darmadağın zihnim ile
Bir sır olup taşar iken kömürler beyaz dallarda
Aslı kayıp bir hikayenin içinde buluyorum kendimi
Dağılıyorum çıkmaz akşamın soğuk kaldırımında
Yüzüme sinsice yanaşan gün yüzü kaldırıyor beni
Ben ki  şaşkın ve deli coş çocukların maskarası
Sevdanın kör rengiyim vurulmuş bir kuşun kanadı
Hangi göğün aslına yanaşsam kanatlarımda kan
Kalbimde toplanması zor bir enkazın yığınları
Gel de durul bu dalgaların bağrında savrulmuşken
Bir kiprit tanesiyim bir yanışın bin ömre bedel
Bilirim gitmenin vakti değil yaş kemale ermişken