KURSAĞIMDAKİ PATIRTILAR

Taşkın bir nehrin uğultusu kulaklarımda

Dudağımda haftaların mahcup kalan susuzluğu

Bulaşmadan mideme bir ekmek kırıntısı

Kalbimde haddi hesabı olmayan patırtılar

Sayıları geriden sayıyorsa dudaklarım

İki kaşımın ortasında derpleşiyorsa namlu

Sıcaklığımı tenimden alıp ruhtan adamlar

Kaynaşıyorsa gölgelerine gün yüzünün

Artık ne canlı bir gözle görülebilir

Ne de parmaklarım dokunabilir dünyaya

Ben ki bir yavan ekmeğin kokusunda

Besmeleyi mırıldanırdı dudaklarım

Ama velakin bu hayatın bir sınavıymış sınanmak

Uzaklar ne kadar törpülesede içimdeki karanlığı

Yetmiyor aydınlığım sokaklarda yanan lambalar kadar

Ah bu mazlum şehrin çehresinde serili kaldırımlar

Ne kadar da dolaşmıştı kursağımdaki son bir lokmayla ayaklarım

Evde ki masum suretlerin gözbebeklerimi perdelediği doğrudur

Doğrudur bir kadının parmağındaki yüzüğün dafalarca döndüğü

Cebimdeki deliklerin kör düğüm olduğu

Bir şehirde yaşıyorsan işsiz ve güçsüz

Veyahut bir evden kaçıyorsan farklı değil